Początki szkolnictwa w Zgłobniu sięgają już  1513 r. Informacje o jej funkcjonowaniu zawierają m. in. akta  wizytacji generalnej z 1595 r. odbytej przez archidiakona ks. Kazimierza Kazimierskiego z polecenia bpa Jerzego Radziwiłła. Według nich, zajęcia  w szkole prowadził tamtejszy organista – Wojciech ze Zgłobnia.  Budynek z 1595 r. był w stanie bardzo dobrym. W 1610 r. potrzebował już naprawy.

Z powodu braku źródeł trudno ustalić program edukacji w zgłobieńskiej szkole parafialnej. Prawdopodobnie uczono w niej, podobnie jak w wielu innych szkołach, pacierza, psalmów, początków łaciny, j. polskiego oraz śpiewu kościelnego.

Znacznie gorzej prezentowała się szkoła parafialna w Zgłobniu w XVIII wieku. Odnotowywano coraz częstsze przerwy w jej działalności. Dochodziło nawet do takich sytuacji, że nauka odbywała się jedynie w miesiącach zimowych. Prowadził ją miejscowy organista Michał Chetowski.

W połowie  XIX wieku zajęcia w szkole prowadził ks. Piotr Motylewicz, który uczył dzieci na plebanii od 1842 r. Za nowego proboszcza do 1855 r. funkcję tę przejął organista Eustach Znamierowski.

Bardzo ważnym faktem było ponowne założenie szkoły. Z 19 września 1856 r. pochodzi akt erekcyjny szkoły. Szkołę tę miały utrzymywać wsie Zgłobień, Wola, Błędowa i Nosówka. Mieli płacić nauczycielowi 198 koron i wystawić budynek. Materiał na budowę dał Józef Straszewski a finansowo wsparł proboszcz Stanisław Jarosiński. Nie wszyscy mieszkańcy rozumieli jeszcze potrzebę istnienia szkoły i nie chcieli na nią łożyć. Skarżyli się nawet do Urzędu Powiatowego.

Gdy przeszła ona pod zarząd inspektora szkolnego, była  to szkoła powszechna, zajmująca drewniany budynek, mieszczący jedną izbę szkolną i mieszkanie dla nauczyciela. W 1861r. w klasie II była czwórka dzieci, ale już w klasie I było ich 22. Pierwszym nauczycielem został Józef Chrzan – nauczyciel dyplomowany. W 1863 r. na jego miejsce przybył z Łańcuta Aleksander Kopystański. Po nim objął szkołę Jan Cieszanowski.

11 stycznia 1870 r. C. K. Praca Szkolna Krajowa we Lwowie uznała szkołę w Zgłobniu za etatową. Z obwodu wyłączono wsi Wolę i Błędową, lecz pozostawiono Nosówkę. Zarówno dwory jak i gminy musiały płacić na utrzymanie szkoły.

W 1880 r. nauczycielem tymczasowym został Jan Wasowicz, jednak już 11 lipca 1881r. C. K. Rada Szkolna powierzyła obowiązki nauczyciela Jakubowi Wawrzaszkowi. Później nauczycielami w Zgłobniu byli: Jan Rykała, Aleksander Gizowski, Jan Cieszanowski. Od 1 sierpnia 1900 r. nauczycielami zostali Stanisław Wróbel i Helena Blarowska, którą zmieniła Józefa Znamirowska.

Pod koniec XIX w. w Szkole Podstawowej w Zgłobniu uczono w I roku, religii, czytania, rachunków, śpiewania i gimnastyki. W II roku dochodziło pisanie, język polski, rysunki, na III roku, wiadomości z dziejów i przyrody. W IV i V uczono tego samego i dopiero w VI dochodziły prace ręczne.

Dzieci zwoływano dzwonkiem na 10 godz. Ale więcej się spóźniało gdyż dochodziło z odległych przysiółków. Niewielu uczniów kończyło sześć klas, przeważnie dwie lub trzy.  Przez wiele lat budynek szkolny był drewniany a jego usytuowanie  było w pobliżu dzisiejszej szatni LZS „Iskra”, nieco bliżej drogi.

Od 13 października do 15 listopada 1918 r. nauki nie prowadzono z powodu epidemii. Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę szkoła uzyskała dodatkową izbę szkolną oraz przydzielono drugi etat nauczycielski. Do szkoły uczęszczały dzieci z terenu Zgłobnia w wieku 7-12 lat. W roku 1923 podniesiono status szkoły, przydzielając trzeciego nauczyciela                    i zobowiązując władze gminne do wyposażenia szkoły w trzecią izbę lekcyjną. Ponieważ to nie nastąpiło, a w nowym  budynku szkolnym mieściła się tylko jedna klasa, druga była wynajmowana, w 7 lat później znowu w szkole uczyło tylko dwóch nauczycieli. Przez cały okres międzywojenny podstawowym problemem szkoły była słaba frekwencja i brak możliwości wyegzekwowania od rodziców posyłania a nawet zapisywania dzieci do szkoły. W roku szkolnym 1931/32 na zapisanych do szkoły 181 dzieci uczęszczało tylko i to nieregularnie 136 uczniów.

W roku 1936 odremontowano budynek szkolny, zamieniając mieszkanie kierownika  na drugą izbę szkolną, zatem nauka wszystkich klas zaczęła odbywać się w budynku szkolnym. Trzecią klasę wynajęto w dwa lata później i dopiero wówczas nauka mogła odbywać się tylko na dwie zmiany. W latach 1934 – 1940 obowiązki kierownika szkoły pełniła Jadwiga Kaniewska. Podczas II wojny światowej nauka w szkole była prowadzona oficjalnie tylko w zakresie dopuszczonym przez okupanta tzn. nauka czytania, pisania  i rachunków oraz gry i zabawy, lecz nauczyciele nie poprzestawali na tym, prowadzono tajne nauczanie historii i języka polskiego.

W latach powojennych  dyrektorem szkoły został Stanisław Chodorowski, który wraz z żoną Marią organizował po wyzwoleniu siedmioklasową szkołę podstawową. Nauka była prowadzona na trzy zmiany w jednej klasie, gdyż druga była zajęta przez Armię Czerwoną. Każdy z trzech nauczycieli uczył po dwie klasy. W listopadzie 1944 r. przeniesiono szkołę  do budynku dworskiego, gdzie mieściła się przez następne 32 lata. W 1945 r. założono bibliotekę szkolną. Pierwsze książki zakupiono z dochodu, jaki przyniosło przedstawienie odegrane przez uczniów. W roku szkolnym 1945/46 w szkole pracowało już czterech nauczycieli, a naukę prowadzono w trzech salach lekcyjnych na dwie zmiany – klasy I,II, III   i IV uczyły się osobno, zaś VI i VII razem. W roku 48/49 naukę prowadzono w czterech salach – klasy III,V ,VI i VII rano, a klasy I, II i IV przez południe, do szkoły uczęszczało   210 uczniów. W 1953 r. zwiększono obsadę nauczycielską szkoły do pięciu osób. Szkołę zelektryfikowano, tak jak  i całą wieś w 1956 r, natomiast liczba etatów nauczycieli wzrosła do sześciu.

W 1960 r. szkołę objął nowy kierownik Antoni Piasecki, a nauczało w niej siedmiu nauczycieli, natomiast uczniów w szkole było 231. W latach 1966/67, w związku z reformą, zmieniono organizację szkoły na ośmioklasową. Do klasy ósmej przyszły również dzieci  z Nosówki.

W trzy lata później zaczęto przygotowania do budowy nowego budynku. Prace te prowadził Komitet Budowy Szkoły. W lipcu 1972 r. przystąpiono do wykopów pod fundamenty nowego budynku szkolnego. Spora część prac była wykonana w czynie  społecznym.

Mieszkańcy wsi chętnie pomagali przy budowie i pomimo różnego rodzaju trudności finansowych oraz materiałowych budowę zakończono w bardzo krótkim czasie.

W sierpniu 1976 r. trwały ostatnie prace przy zakończeniu nowego murowanego budynku szkolnego. Dyrektor szkoły Antoni Piasecki zgromadził grono pedagogów  w składzie: p. Aleksandra Król, p. Maria Piasecka, P. Julia Sup, p. Marek Olenieda, p. Marek Kruczek. Nowy budynek szkolny został wyposażony w najbardziej podstawowe sprzęty.  W każdej klasie była tablica, kreda, ławki. Zadbano o to, by uczniowie czuli się w szkole miło i przytulnie.

Dnia 1 września 1976 r. w nowej szkole zabrzmiał pierwszy dzwonek. Rozpoczęło w niej  naukę 190 uczniów, którzy zostali podzieleni na 3 grupy wiekowe:

Klasy I-III – grupa pacholąt,

Klasy IV-VI  – grupa sztubaków,

Klasy VI – VIII – grupa żaków

W kolejnych latach szkoła rozwijała się bardzo dynamicznie. To wówczas powstały liczne kółka i organizacje: ZHP, Zuchy, SKS, PCK, LOK oraz Towarzystwo Przyjaźni Polsko- Radzieckiej. Duże znaczenie w tamtych czasach miały tzw. prace społeczne na rzecz szkoły i tak np. w roku 1977 pierwsze miejsce w tej szczytnej działalności zajęła klasa VIII.

W 1989 roku po mroźnej zimie, w czasie której uczniowie mieli zakaz opuszczania domów po godz. 18.00, zasłużony i wieloletni pracownik i dyrektor szkoły Antoni Piasecki odszedł na emeryturę. Rozliczne obowiązki przejęła na krótko jego żona Maria Piasecka.

W 1990 roku na stanowisko dyrektora została powołana, przez Kuratora Oświaty pani Anna Mart. W 1994 roku prowadzenie szkoły przejęła od państwa Gmina Boguchwała.  W budynku szkolnym przeprowadzono pierwsze remonty – wymieniono piece, poprawiono dach, doprowadzono wodę z wodociągu, doposażono pracownie w pomoce naukowe, położono podłogi z desek w dwóch salach.

W styczniu 1996 roku wójt gminy Boguchwała powierzył obowiązki dyrektora szkoły Andrzejowi Kawuzie, który doprowadził do remontu parkietu zastępczej sali gimnastycznej i położenia płytek gresowych na górnym korytarzu.

We wrześniu 1996 roku dyrektorem szkoły została p. Ewa Czechowicz. Podjęła na nowo temat sali gimnastycznej, uzyskała  niezbędne pozwolenia i zleciła wykonanie projektu. Staraniem Rady Sołeckiej i Zarządu Gminy prace budowlane rozpoczęto w 1999 roku.  Sala gimnastyczna została oddana do użytku w listopadzie 2003 r. W 1997 r. w szkole powstała pierwsza pracownia komputerowa  z dostępem do Internetu. Od roku szkolnego 1999/2000 szkoła w wyniku reformy została szkołą sześcioklasową. Był to okres w którym uczniowie osiągali sukcesy w gminie, powiecie  i województwie. Warto przypomnieć laureatów konkursów interdyscyplinarnych, którzy  w latach 2002/03 sięgnęli po ten szczytny laur. Byli nimi: Łukasz Antas, Agnieszka Lib, Rafał Kaszuba, Magdalena Dąbrowska i Izabela Kaszuba.

Od 01 września 2004 r do końca sierpnia 2019 dyrektorem szkoły był mgr Bartłomiej Wisz.

Obecnym dyrektorem Szkoły Podstawowej w Zgłobniu (od 1 września 2019) jest mgr Grzegorz Kowal

Na naszej stronie internetowej www.spzglobien.pl  można obserwować  najważniejsze osiągnięcia, sukcesy i działalność naszej placówki w ostatniej dekadzie.

Bibliografia:

• „Dzieje parafii pod wezwaniem świętego Andrzeja Apostoła w Zgłobniu” – Ks. Sławomir Zych, Bartosz Walicki
• „ Zarys dziejów wsi Zgłobień do 1918 roku” – Bogdan Dziedzic
• „ Wczoraj i dziś Szkoły w Zgłobniu” – Ewa Czechowicz
• Protokoły Rad Pedagogicznych